६ मंसिर २०८१, बिहीबार
,
Latest
जनसहभागिताबिनाका योजना सफल हुन सक्दैन: मुख्यमन्त्री पाण्डे तस्बिरमा हेर्नुस् रास्वपा केन्द्रीय परिषद्को राष्ट्रिय भेला समृद्ध मुलुक निर्माणका निम्ति प्रविधिको उपयोग अपरिहार्य छ: प्रधानमन्त्री बाहिरको प्रहार जति पनि खेप्छु, खेप्छौं, भित्रबाट प्रहार नगर्नुस् – रवि लामिछाने विद्युतीय जोखिम कम गर्न श्रमदानद्वारा झाडी हटाइँदै संविधान संशोधनको विषय मनोगत नभई वस्तुगत हुनुपर्छ: सभामुख घिमिरे (अन्तरवार्ता) मुस्ताङको पाक्लिङमा २० करोडको लागतमा गुम्बा निर्माण सुनको मूल्यमा सामान्य गिरावट गगनलाई रविको जवाफ: ‘प्रणाम छ भन्नुभएको रहेछ, मेरो पनि प्रणाम’ देशमा देखिएको समस्याहरुको मुल कारण नै संविधान होः अध्यक्ष लिङदेन

सुहाङ नेम्वाङ भन्छन्– विकास र समृद्धिको बाधक के हो ? को हो ?



अ+ अ-

काठमाडौं । नेकपा एमालेका सांसद सुहाङ नेम्वाङले विकास र समृद्धिको बाधक को हो भन्दै प्रश्न गरेका छन् ।

इलाम क्षेत्र नं. २ को उपनिर्वाचनमा निर्वाचित सांसद नेम्वाङले आफ्नै गाउँठाउँमा भएको विकास निर्माणको काम अलपत्र भएको देखेपछि प्रश्न गरेका हुन् ।

सामाजिक सञ्जालमा हिजो लामो स्टाटस लेख्दै उनले वर्षाको समयमा हिलाम्य हुने सडकको अवस्थामा कहिल्यै सुधार हुन नसकेको भन्दै दु:खेसो व्यक्त गरेका छन् । उनले भनेका छन्– ‘यसपाली यो सडकको दुर्दशा देखेपछि मेरो मनमा प्रश्न छ, ‘हाम्रो विकास–समृद्धिको सबैभन्दा ठूलो बाधक के हो, को हो ?’ सुशासन ?

सांसद नेम्वाङले के लेखेका छन् त ?

आजदिन भर माङसेबुङ्ग गाउँपालिकाका अध्यक्ष हेमन्त राईज्यूसँगै माङसेबुङ्गको विभिन्न ठाउँमा पुग्यौं । तस्बिरमा देखिएको दृश्य फाल्गुनन्द (दमक–चिसापानी) सडकको हो ।

यदि सम्झौता अनुसार निर्माण भएको भए दमकदेखि चिसापानीसम्मको ३३ किलोमिटर यो सडक आज कालोपत्रे भइसकेको हुन्थ्यो । पिच रोडमा पहाडबाट तरकारी बोकेर गाडीहरु तराई झरिरहेका हुन्थ्यो । तराईबाट सर–समान बोकेर पहाड उक्लिरहेका देखिन्थ्यो ।

इलामको दक्षिण–पश्चिमी क्षेत्रका मात्रै होइन पाँचथरका जनताको समृद्धिको सपनासँग जोडिएको २ फागुन २०७९ मा निर्माण भइसक्नु पर्ने थियो । तर, पटक–पटक म्याद थप्दा पनि ठेकेदार कम्पनीले निर्माण पुरा नगरेपछि ठेक्का तोडिएको छ । सडक निर्माण अलपत्र छ ।

यो सडक हुँदै दमकबाट पाँचथरको रवि पुग्न ४७ किलोमिटर छ । तर हाल प्रचलनमा रहेको मेची राजमार्ग हुँदै इलाम–राँके बजार पुग्दा १७८ किलोमिटरको दूरी पार गर्नु पर्ने बाध्यता छ ।

ल हिसाब गर्नुहोस् त १ ४७ किलोमिटर भएर तराई झरीपुग्ने पहाडको तरकारी १७८ किलोमिटर घुम्दा कस्तो हुन्छ रु तराईबाट ४७ किलोमिटरमा पहाड उक्लने दैनिक उपभोग्य सामग्रीहरु १७८ किलोमिटर घुम्दा कति महङ्गो हुन्छ ?

यही सडकको हिलाम्मे तस्बिर राखेर मलाई धेरैले सोध्नुहुन्छ, ‘फाल्गुनन्द किन कालोपत्रे भएन मान्यज्यू ?’

यो सडक हिलाम्ये बन्दा गाली सबै तहका जनप्रतिनिधिहरुले खाएका छौं । मेरो पनि एउटा प्रश्न छ, गालीको हकदार हामी मात्रै हौं त ?

यसपाली यो सडकको दुर्दशा देखेपछि मेरो मनमा प्रश्न छ, ‘हाम्रो विकास–समृद्धिको सबैभन्दा ठुलो बाधक के हो, को हो ?’

सुशासन ?