७ मंसिर २०८१, शुक्रबार
,
Latest
जनसहभागिताबिनाका योजना सफल हुन सक्दैन: मुख्यमन्त्री पाण्डे तस्बिरमा हेर्नुस् रास्वपा केन्द्रीय परिषद्को राष्ट्रिय भेला समृद्ध मुलुक निर्माणका निम्ति प्रविधिको उपयोग अपरिहार्य छ: प्रधानमन्त्री बाहिरको प्रहार जति पनि खेप्छु, खेप्छौं, भित्रबाट प्रहार नगर्नुस् – रवि लामिछाने विद्युतीय जोखिम कम गर्न श्रमदानद्वारा झाडी हटाइँदै संविधान संशोधनको विषय मनोगत नभई वस्तुगत हुनुपर्छ: सभामुख घिमिरे (अन्तरवार्ता) मुस्ताङको पाक्लिङमा २० करोडको लागतमा गुम्बा निर्माण सुनको मूल्यमा सामान्य गिरावट गगनलाई रविको जवाफ: ‘प्रणाम छ भन्नुभएको रहेछ, मेरो पनि प्रणाम’ देशमा देखिएको समस्याहरुको मुल कारण नै संविधान होः अध्यक्ष लिङदेन

अमेरिकी हुलाक सेवामार्फत पठाइएका बच्चाहरूको कथा



अ+ अ-

तपाईंलाई पत्याउन गाह्रो होला, छ वर्षको छोटो अवधिका लागि अमेरिकी हुलाक सेवामार्फत सानो बच्चालाई मेल गरिन्थ्यो । हो तपाईंले सही सुन्नुभयो, संयुक्त राज्य अमेरिकामा कानूनीरुपमै बच्चालाई मेल गर्न सकिन्थ्यो ।

सन् १९१३ मा अमेरिकाको हुलाक सेवाले पार्सल पोस्टको सुरुआत गर्यो । त्यसअघि मेलबाट पठाइएका सबै प्याकेजहरूको तौल चार पाउण्ड (१.८ किलोग्राम) वा सोभन्दा कम हुन्थ्यो। पार्सल सेवा सुरु भएपछि मानिसहरूले त्यसपछि ५० पाउन्ड (२३ किलोग्राम) भन्दा कम चीजहरू पठाउन सक्ने भए।

तर लगभग तुरुन्तै केही आमाबाबुले मेलमार्फत आफ्ना छोराछोरी पठाउने प्रयास गर्दा यसले केही अनपेक्षित परिणामहरू निकाले। नेसनल हुलाक सङ्ग्रहालयको इतिहासकार न्यान्सी पोपका अनुसार सन् १९१३ मा ओहायोको ग्लेन एस्टेका मिस्टर र श्रीमती जेसी ब्युजले आफ्नो १० पाउण्ड वजनको शिशु छोरालाई आफ्नो हजुरआमाको घरमा पठाउँदा सन् १९१३ मा पहिलो पटक मेल गरिएको बच्चाको पहिचान भएको थियो। भवितव्य पर्ने स्थितिमा उनीहरुले हुलाक खर्च १५ सेन्ट र बीमाका लागि ५० डलर तिर्नुपरेको थियो ।

हजुरआमा ब्यूजले उनको पत्र मेलबक्समा वा पत्र स्लटमार्फत प्राप्त गरेको अभिलेखहरूले सङ्केत भने गरेको छैन। यो विचित्रको कथाले चाँडै नै अखबारहरुमा सनसनी मच्चायो । साथै अरु केही वर्षसम्म यस्तै प्रकारका कथाहरु आए किनकी अन्य आमाबुबाले यही तरिकालाई पछ्याएका थिए ।

एउटा बच्चाले रेलवे मेल कारमा यात्रा गर्यो: पाँच वर्षीया मे पियर्सटोर्फलाई फेब्रुअरी १९, १९१४ मा उनको हजुरआमालाई भेट्न ग्र्यान्जभिलबाट लुईस्टन, इडाहो पठाइएको थियो। मेको तौल ४८.५ पाउन्ड थियो र उनका आमाबाबुले उनलाई मेलबाट पठाउनु उनको रेल टिकट किन्न भन्दा सस्तो हुनेछ भन्ने ठाने।

आमबुबाले हुलाक– पार्सल पोष्ट स्ट्याम्पहरूमा ५३ सेन्ट  मेको कोटमा हालिदिए । उनी लेविस्टनसम्म रेलको मेल डिब्बामा सवार भइन्।ड्यूटीमा रहेको मेल क्लर्क लियोनार्ड मोचेलले उनलाई व्यक्तिगतरूपमा हजुरआमाको घरमा पुर्याएका थिए।

यी वर्षहरुमा यी कथाहरू समय–समयमा पप अप हुन थाले किनभने आमाबाबुले कहिलेकाहीँ आफ्ना बच्चाहरूलाई मेलमार्फत पठाउने व्यवस्था गर्थे । केही बच्चाहरूलाई धेरै टाढा पठाइएको थियो।

छ वर्षीया एडना नेफलाई पेन्साकोला, फ्लोरिडाबाट उनको बुबा बस्दै आउनुभएको ७२० माइल टाढा क्रिस्चियनबर्ग, भर्जिनिया पठाइएको थियो ।अन्ततः सन् १९१५ मा पोस्टमास्टरले आधिकारिकरूपमा बच्चाहरूलाई अब मेलमार्फत पठाउन सकिँदैन भनी आदेश दिएको भन्दै  वासिङ्टन पोस्ट, न्यूयोर्क टाइम्स र लस एन्जलस टाइम्ससहित धेरै समाचारपत्रले समाचारहरु बनाउन थाले ।

बच्चाहरूलाई पत्र पठाउने अनौठो अभ्यासलाई मेल वाहकहरूको पक्षमा अक्षमता वा लापरवाहीको रूपमा देख्न सकिन्छ । यो ग्रामीण समुदायहरूले स्थानीय हुलाक कर्मचारीहरूमा कति भरोसा र विश्वास गर्छन् भन्ने उदाहरणको रूपमा बढी केन्द्रीय थियो। मेल वाहकहरू विश्वसनीय सेवकहरू थिए।

एजेन्सीकाे सहयाेग