८ मंसिर २०८१, शनिबार
,
Latest
जनसहभागिताबिनाका योजना सफल हुन सक्दैन: मुख्यमन्त्री पाण्डे तस्बिरमा हेर्नुस् रास्वपा केन्द्रीय परिषद्को राष्ट्रिय भेला समृद्ध मुलुक निर्माणका निम्ति प्रविधिको उपयोग अपरिहार्य छ: प्रधानमन्त्री बाहिरको प्रहार जति पनि खेप्छु, खेप्छौं, भित्रबाट प्रहार नगर्नुस् – रवि लामिछाने विद्युतीय जोखिम कम गर्न श्रमदानद्वारा झाडी हटाइँदै संविधान संशोधनको विषय मनोगत नभई वस्तुगत हुनुपर्छ: सभामुख घिमिरे (अन्तरवार्ता) मुस्ताङको पाक्लिङमा २० करोडको लागतमा गुम्बा निर्माण सुनको मूल्यमा सामान्य गिरावट गगनलाई रविको जवाफ: ‘प्रणाम छ भन्नुभएको रहेछ, मेरो पनि प्रणाम’ देशमा देखिएको समस्याहरुको मुल कारण नै संविधान होः अध्यक्ष लिङदेन

किन रोज्दैछन् यूवाले आत्महत्याको बाटो ?



अ+ अ-

चुनावी घोषणापत्रमा अधिकांशले युवा समाजलाई आक्रान्त पारेको मानसिक स्वास्थ्य र तनाव आदिको बारेमा बोलेका छैनन् । नेताहरूले मानसिक स्वास्थ्य भन्ने के हो र यसले मानव जीवनमा कस्तो प्रभाव पर्छ भन्ने कुरा बुझे पो !

केही दिनअघि एक पत्रकार मित्रले आफ्नो एक परिचित मित्रको १८ वर्षीय छोराले गरेको आत्महत्या प्रयासबारे बताए । छोराका साथीले सिसा फोडेर ती युवकलाई बचाएको घटनासँग जोडिएका केही पृष्ठभूमि छन् ।

१८ वर्षका ती युवकलाई दश कक्षा पास गरेपछि जसरी भएपनि इन्जिनियर बन्नुपर्छ भन्ने दवाव दिन थालियो । अभिभावकले प्लस टुमा विज्ञान विषय लिन बाध्य बनाए। तर, विज्ञान पढ्नै मन नलाग्ने ती किशोरले ११ कक्षाको परीक्षामा एकदम थोरै नम्बर ल्याए । उनलाई एकप्रकारको हिनताबोध हुनथाल्यो । मेरो आमा बाको मलाई इन्जिनियर बनाउने सपना पूरा हुँदैन, मलाई मानिसले गिज्याउँछन् भन्ने भावनाले उनी ग्रसित भए । यही समस्याबाट भाग्न उनले ४ पेजको आत्महत्या नोट लेखेर झुन्डिन खोजे । संयोगवश उनलाई कसैले बचाउन सफल भयो ।

ती मित्रले सुनाएअनुसार सुसाइट नोटमा युवकले आफ्नो जीवनबारे लेखेका थिए । अध्ययन गर्न मनपर्ने संगीतको बारेमा पनि लेखेका थिए । उनलाई जीवनप्रतिको मोह थियो । तर, उनले आशा नै हराएका थिए र आत्महत्या गर्न कोसिस गरे । आशा गरौं, ती युवकका आमाबुबालाई अब त चेत आउला, युवकले रुचाएको विषय पढ्न देलान् ।

एक डाक्टरका प्रतिभाशाली छोरा नेपाली र अंग्रेजी भाषामा गीत गाउन र कविता लेख्न पोख्त थिए । ठूलो भएर साहित्यकार बन्छु भन्ने उनको मनमा थियो । ‘साहित्यले खान दिंदैन’ भन्ने विचार डाक्टर बुबाको थियो । त्यसैले आफ्नो छोरा जसरी भए पनि डाक्टर नै बन्नुपर्छ भनेर एक निजी मेडिकल कलेजमा जबरजस्ती भर्ना गरे । उनका छोराले एक वर्ष त जसोतसो बिताए, दोस्रो वर्षमा उनलाई पढ्न अति गाह्रो भयो ।

२–३ विषयहरूमा पास नम्बर पनि ल्याउन नसकेपछि उसले भविष्य अन्धकारमय देख्यो । बुबाले बेस्मारी झपारेको कल्पना गर्‍यो सायद । त्यस्तो अवस्थाबाट मुक्ति पाउने एक मात्र उपाय आत्महत्‍या हो भन्ने उसलाई लाग्यो र ऊ संसारबाट विदा भयो । ती डाक्टर बाबुले सन्तानलाई आफ्नो ‘विचार र सपना’ नथोपारेको भए एक युवाको जिन्दगी जाँदैनथ्यो ।

अभिभावकहरूले विचार गरौं, सामाजिक प्रतिष्ठाको लोभमा कतै सन्तान नै गुमाउन नपरोस् । जीवन ठूलो हो । पढाई र प्रतिष्ठाको लोभमा सन्तानलाई जीवन नै अन्त्य गराउने दबाब किन दिनु ?

यसरी युवाले पढाइको दबाबमा आमा–बाको सपना पूरा गर्न नसक्दा आफ्नै जीवनसँग हारेर आत्महत्या गरिरहेका छन् । समाजमा इज्जत बचाउन आफ्ना सन्तानलाई डाक्टर इन्जिनियर बनाउने इच्छा लादिदिँदा युवाहरूले आत्महत्याको बाटो रोजेका धेरै घटनाहरू सुनिन्छन् ।